شاتکریت از دو دهه گذشته به عنوان یک سیستم نگهداری مناسب برای فضاهای مختلف بتنی از جمله فضاهای زیرزمینی به کار رفته است. در سنگهایی که زود دچار تغییر شکل میشوند، مزیت مهم شاتکریت آن است که میتواند به سرعت بر روی سطح تازه سنگ که در معرض هـــوازدگی در طی حفــــاری قرار میگیرد، پاشیده شود و مانع هوا زده شدن سطح سنگ شود. شاتکریت مثل بتن ، ماده شکننده و با مقاومت کششی و خمشی محدود میباشد، بنابراین شاتکریت را با سیستم توری فلزی مسلح میکنند، تا مقاومت کششی و شکلپذیری آن بهبود یابد. سختی نصب توریهای فلزی در زمینهای سست، زمان بر بودن پروسه نصب، هزینهبر بودن و ایجاد فضای خالی پشت توریها، از جملـــه اشکالات استفاده از توریهای فلزی می باشد که محققان را مجبور به استفاده از الیاف به جای توری فلزی در بیشتر موارد کرده است. مزیت استفــــاده از شاتکریت الیافی در پروژههای فراوانی در سرتاسر دنیا به اثبات رسیده است. وقتی پیشرفتهترین تکنولوژی در رابطه با شاتکریت الیافی مورد استفاده قرار میگیرد، اهمیت این موضوع دو چندان میشود. کارایی شاتکریت الیافی به طور کلی برابر یا بهتر از استفاده از سیستم مش فولادی به صورت سنتی میباشد.تفاوت استفاده از شاتکریت – توری فلزی و شاتکریت مسلح به الیاف کوالا در شکل نشان داده شده است.
به طور کلی مزیت شاتکریت الیافی نسبت به شاتکریت – توری فلزی به صورت زیر می باشد. ضخامت کمتری از شاتکریت مورد نیاز است و کنترل ضخامت شاتکریت راحت تر می باشد.
شاتکریت الیاف کوالا در مقایسه با شاتکریت – توری فلزی، پیوند بسیــار خــــوبی با سطح سنگ ایجـــاد می کند که باعث کاهش نفوذ آب به سازه و کاهش هوازدگی سطح سنگ می شود.
وقتی که از دستگاه های کنترل از راه دور خودکار برای پاشیدن شاتکریت استفاده می شود، ایمنی و ضریب اطمینان را چندین برابر می کند.
یک لایه مش در عمق های مختلفی از یک لایه شاتکریت قرار می گیرد و نمی تواند در سطح مقطع، در نواحی تحت کشش قرار بگیرد. در صورتی که الیاف کوالا می تواند تمام سطح فرا بگیرد بدون توجه به این موضوع که کشش در کجا اتفاق می افتد.